Η επιστολη της Cibele Rosa "εξηγει" τους λογους που την οδηγησαν στην αυτοκτονια.

"Συγχωρήστε τη μαμά, αλλά η μοναξιά είναι μια τρομερή φυλακή, είναι σαν να ήταν κλειδωμένη μέσα μου, είμαι κουρασμένη, λυπάμαι guys, αλλά η έλλειψη με πονά... ομολογώ ότι με τον Gilberto ήταν όλα πιο εύκολα. Τον αγαπώ πάρα πολύ, δεν ήξερα καν πώς μπορώ να συνεχίσω εδώ στο σπίτι ήταν κρύο, έχω την αίσθηση ότι βγαίνω από το σώμα μου μερικές φορές, και αυτό μου δίνει ανακούφιση στον πόνο. Πριν από λίγες εβδομάδες ένιωσα μια ελαφρότητα στο σώμα, σαν να απουσίαζα ήδη από τον γήινο κόσμο... Σας αγαπώ παιδιά... Βίβιαν, αν και βρισκόμαστε πια σε άλλες ζωές, να ξέρεςι ότι δε σε εγκατέλειψα ποτέ. Ο πατέρας σου έδωσε ένα εκατομμύριο δολάρια για να σε πάρουν από μένα, δεν είχα καμία διέξοδο. Fe, oμοίως... θα είμαι παντού για σας, στο ποδόσφαιρο, στην πραγματοποίηση των ονείρων σας...

Doda, εύχομαι μια μέρα ο Θεός να σας συγχωρέσει για αυτό που κάνατε με την Αθηνά και με τα παιδιά, λυπάμαι ... η Αθηνά δε θα μάθει ποτέ πως είναι η πραγματική αγάπη. Πονάω τώρα, όμως, ήμουν απόλυτα ευτυχής δίπλα στον Gilbert, έναν άνθρωπο που αγαπούσε την αλήθεια, που ποτέ του δεν είπε ψέματα, που δε φορούσε μάσκες και έτσι πήγε μέχρι το τέλος. Πήδηξε από το κτίριο από ντροπή...."